Dick is halverwege de zestig als de eerste verschijnselen van dementie zich bij hem openbaren. Hij wordt vergeetachtig, kan zich niet meer oriënteren, krijgt afasie en in een vroeg stadium wanen. Janneke, zijn echtgenote, is zodra de diagnose alzheimer eenmaal is gesteld, vast van plan om zo lang mogelijk samen met Dick thuis te blijven wonen. Een ongebruikelijke wens, zo blijkt. Met steun van familie, vrienden en een bekwame en invoelende begeleider lukt het haar om thuis voor Dick te zorgen én daarbij zichzelf niet voorbij te lopen. Ze houdt een dagboek bij. Daarin noteert ze alle gekke, moeilijke, onbegrijpelijke maar ook leuke gebeurtenissen die zich als gevolg van de ziekte voordoen. Maar het dagboek gaat ook over haarzelf en haar verdriet over wat ze kwijtraakt: de gesprekken aan de keukentafel, de humor, gedeelde herinneringen. Dat ze dit verdriet nauwelijks met Dick kan delen maakt de alzheimerjaren extra zwaar. Janneke richt zich in Dan wappert mijn hart naar je toe direct tot Dick, omdat ze, zo legt ze uit, nooit óver hem heeft willen praten, maar altijd mét hem. Het resultaat is een ontroerend, geestig en openhartig document dat een uniek inzicht geeft in het verloop en de gevolgen van de ziekte van Alzheimer voor partner, familie en vrienden. Janneke Harmsen-de Boer (1938) trouwde in 1960 met Dick Harmsen. Ze werkte in het speciaalonderwijs en de gezondheidszorg. 'Eerlijk en aandoenlijk.' - Nieuwe Revu 'Janneke's boek is troostend, maar ook heel praktisch' - Avrobode 'Dit ontroerende persoonlijke verhaal laat zien hoe liefdevol hun relatie blijft, ondanks zijn wanen en voortschrijdende vergeetachtigheid.' - Psychologie magazine